söyleyemesemde sen bilmesen de seviyordum seni

söyleyemesemde sen bilmesen de seviyordum seni
arkandan bağırdım defalarca bilmedin sen hiç bilmedin
gidişini hatıralarıma sevdamı yüreğime ve seni aklıma kazıdım
söyleyemedim sevdiğim söyleyemedim
diyemdim gitme diyemedim
gittin sen bense sadece arkandan bakakaldım
sen bilmesen de ben söyleyemesemde sevdim işte seni
nasıl neden niye bilmiyorum sevdim işte
bugün ilk defa anlamsız cümleler kurdum sana
yalanlar söyledim
kaderime ağladım kızdım kendime
niye dedim yüzlerce defa ama yinede sevdim seni
kuşların gökyüzünü sevdiği gibi
balıkların suyu sabahın güneşi sevdiği gibi
bekledim belki dedim
hani bir çocuk çaresiz bekler kapıda babasını gelmiyeceğini bilerek ama bekler
ama sever işte öyle bekledim seni
gelmedin sen sevdiğim gelmedin
kandım sana aldandım
hani balıkların oltaya kandığı gibi
öleceğini bil bile yaklaşır bir umutla tutunur ve anlarya kandırıldığını
işte öyle kandım sana inandım
yarını yoktu umutlarımın biliyordum ama
sevdim ben seni sen bilmesende
hani bir bebek sever ya annesini masum bir şekilde
hiçbirşey beklemezya bilir çünkü anneside sever onu bilmesede anlar
işte ben seni öyle saf öyle duru sevdim sen bilmesende
hani üşürsün bir bardak çay ısıtır içini bilirsin
koşarak gidersin ve bir yudum alır ısınırsın yada öyle sanarsın
işet öyle sevdim ben seni sen bilmesende
ben söylemesemde sen bilmesende
sevdim işte seni kuşların gökyüzünü sevdiği gibi
balıkların suyu
sabahın günüşini sevdiği gibi
anla işte sevdim seni